Duccio di Buonisegna
Duccio di Buonisegna stoi na czele starszej szkoły sieneńskiej działa od roku* m. w. 1278 do śmierci w r. 1319, więc współczesny Giottowi. Głównym jego dziełem, z lat 1308-1311, jest ołtarz, którego środkowy obraz, przedstawiający Madonnę z Dzieciątkiem na tronie pośród aniołów, znajduje się w Muzeum Katedralnym w Sienie. Schemat kompozycyjny dawny, bizantyjsko-włoski, jak u Cimabuego, ale w lekkim pochyleniu głowy Marii, w wyrazie jej twarzy jest już pewne ożywienie, anioły zaś, zwłaszcza te, które opierają się o zapiecek tronu, mają wdzięk, jakiego dotychczas w malarstwie włoskim nie było. Strona kolorystyczna o zestawieniach jasnych, przejrzystych, mówi o uzdolnieniu Duccia w tym kierunku. Na odwrotnej stronie tego obrazu namalował Duccio 26 epizodów z Męki Pańskiej, w których zwracają uwagę tła krajobrazowe i miejskie, oddane z dużą obserwacją natury.
Od Giotta wywodzi się monumentalność i siła wyrazu, natomiast od sieneńczyków wdzięk, pewna miękkość kobieca. Siena nie zrywa tak radykalnie z tradycją jak Giotto, jest bardziej konserwatywna, bardziej tradycjonalna.